Συντάκτης: Λάμπρος Αθανασίου

Όπως και όλα τα αναισθητικά φάρμακα, η κεταμίνη μπορεί να είναι θανατηφόρα ακόμα και σε θεραπευτική δόση. Η χορήγησή της γίνεται αποκλειστικά από αναισθησιολόγους, με κατάλληλο εξοπλισμό, σε κατάλληλα διαμορφωμένους χώρους.

Ο ασθενής θα πρέπει να νιώθει καθησυχασμένος και όχι να ανησυχεί που θα του χορηγηθούν αναισθητικά φάρμακα από αναισθησιολόγο και όχι αλκοολούχα ποτά από μπάρμαν.

Ήδη, από την εποχή του Ιπποκράτη γίνεται αναφορά στην έννοια της αναισθησίας, περιγράφοντας την απώλεια συνείδησης και αντίληψης πόνου, ως απότοκο λιποθυμίας ή κώματος. Ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης αναφέρουν τον όρο αναισθησία, προσδίδοντας του όμως περισσότερο φιλοσοφική έννοια. Ο πρώτος που αναφέρει τον όρο αναισθησία, ως απότοκο φαρμακευτικής επίδρασης (χορήγηση κρασιού μανδραγόρα), είναι ο Διοσκουρίδης τον 1ο μ.Χ. αιώνα.

Η παραπάνω μελέτη είναι σημαντική γιατί παρέχει ισχυρά δεδομένα και βοηθά τον αναισθησιολόγο να καθησυχάσει πειστικά αγχωμένους γονείς. Το τελευταίο που χρειαζόμαστε είναι μια ακόμα μαζική υστερία σαν αυτή που ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν με το αντιεμβολιαστικό κίνημα, που ακόμα κρατά και έχει προκαλέσει πολλούς αχρείαστους θανάτους.

Ήταν Παρασκευή 16 Οκτώβρη του 1846, όταν ο William Morton προκάλεσε γενική αναισθησία, με την εφαρμογή εισπνοών ατμών αιθέρα. Έκτοτε, οι χειρουργικές επεμβάσεις έπαψαν να υφίστανται με τον βασανιστικό τρόπο που ήταν έως τότε γνωστές. H επέμβαση στον ασθενή είναι ταυτόχρονα αναισθητική και χειρουργική. Συνεπικουρούμενες από την πρόοδο της τεχνολογίας, οι αναισθησιοχειρουργικές επεμβάσεις εξελίσσονται συνεχώς πέρα ακόμα και από την φαντασία, προς όφελος του ασθενή.

Σε αντίθεση με τα ενδοφλέβια και εισπνεόμενα αναισθητικά, ο μηχανισμός δράσης των τοπικών αναισθητικών έχει κατανοηθεί πλήρως σε μοριακό επίπεδο.