Κατηγορία: Αναισθησία

Όπως και όλα τα αναισθητικά φάρμακα, η κεταμίνη μπορεί να είναι θανατηφόρα ακόμα και σε θεραπευτική δόση. Η χορήγησή της γίνεται αποκλειστικά από αναισθησιολόγους, με κατάλληλο εξοπλισμό, σε κατάλληλα διαμορφωμένους χώρους.

Ο ασθενής θα πρέπει να νιώθει καθησυχασμένος και όχι να ανησυχεί που θα του χορηγηθούν αναισθητικά φάρμακα από αναισθησιολόγο και όχι αλκοολούχα ποτά από μπάρμαν.

Ήδη, από την εποχή του Ιπποκράτη γίνεται αναφορά στην έννοια της αναισθησίας, περιγράφοντας την απώλεια συνείδησης και αντίληψης πόνου, ως απότοκο λιποθυμίας ή κώματος. Ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης αναφέρουν τον όρο αναισθησία, προσδίδοντας του όμως περισσότερο φιλοσοφική έννοια. Ο πρώτος που αναφέρει τον όρο αναισθησία, ως απότοκο φαρμακευτικής επίδρασης (χορήγηση κρασιού μανδραγόρα), είναι ο Διοσκουρίδης τον 1ο μ.Χ. αιώνα.

Ήταν Παρασκευή 16 Οκτώβρη του 1846, όταν ο William Morton προκάλεσε γενική αναισθησία, με την εφαρμογή εισπνοών ατμών αιθέρα. Έκτοτε, οι χειρουργικές επεμβάσεις έπαψαν να υφίστανται με τον βασανιστικό τρόπο που ήταν έως τότε γνωστές. H επέμβαση στον ασθενή είναι ταυτόχρονα αναισθητική και χειρουργική. Συνεπικουρούμενες από την πρόοδο της τεχνολογίας, οι αναισθησιοχειρουργικές επεμβάσεις εξελίσσονται συνεχώς πέρα ακόμα και από την φαντασία, προς όφελος του ασθενή.

Η διάρκεια της αναισθησίας εξαρτάται από τις φυσικοχημικές ιδιότητες του τοπικού αναισθητικού και το πώς αυτές επηρεάζουν την απορρόφηση του από το σημείο της ένεσης. Είναι προφανές ότι οι επεμβάσεις που γίνονται με τοπική αναισθησία είναι επιφανειακές και μικρής έκτασης...

Η ενδοφλέβια περιοχική αναισθησία είναι μια εναλλακτική μέθοδος περιοχικής αναισθησίας που μπορεί να φανεί πολύ χρήσιμη σε μικροεπεμβάσεις των άκρων...

H περιοχική αναισθησία εξελίχθηκε πολύ με τη χρήση του περιφερικού νευροδιεγέρτη. Έτσι, δεν είναι απαραίτητη η συνεργασία του ασθενούς για τον εντοπισμό της σωστής θέσης για την έγχυση του τοπικού αναισθητικού.